Bijscholingsnieuws

Gisteren volgde ik de bijscholing: ‘Als professional in contact met narcisme en psychopathie’. Een interessante dag waarbij naast de aangeboden stof ook de dynamiek in de groep mij weer een hoop heeft bijgebracht. Uiteraard deel ik graag mijn inzichten.

Gezien de impact die het samenleven met narcistische mensen op anderen heeft waren de meeste aanwezigen op deze dag afgekomen omdat zij zowel persoonlijke als professionele ervaring met dit onderwerp hebben. Uiteraard kwamen er verschillende visies voorbij hoe je als therapeut degene die (heeft) samen (ge)leeft/d met een narcistisch persoon in het herstel kunt ondersteunen. Van een echte ‘narcisme proof’ modus (lees: ongevoelig voor manipulatief gedrag en kleineren) kon ik echter niet overtuigd worden. En dat brengt me op het volgende punt. Door een dag vol uitleg over het gedrag van deze persoonlijkheidsproblematiek, en de één na de andere herkenning van gedragingen van bekenden met een dergelijk patroon, viel me iets duidelijk op: je blijft op deze manier altijd met de ander bezig en de mogelijke tekortkomingen van die persoon door zijn of haar ziekte. Terwijl ongevoeligheid voor manipulatie en kleineren vooral zit in weten wat je zelf kunt en waard bent. Valt een bepaalde gekaderde verwachting van het gedrag van een ander niet juist onder het gedrag van de narcist?

Omdenken lijkt me hier nodig, van ‘narcisme proof' naar ‘gezond zelf overtuigd’. ‘Altijd bezig zijn met de ander' is iets wat steeds meer voorkomt in onze samenleving, ook op grotere schaal.

Voorbeeldje: veganistische activisten die inbreken op een boerderij gerechtvaardigd vinden om het lot van dieren aan het licht te brengen. Loodrecht daar tegenover een jonge groep boeren die dezelfde groep planteneters verguizen omdat zij wel huisdieren houden wat in hun ogen net zo slecht is.

Of onder de paardenliefhebbers: aan de ene kant de mensen die vinden dat paarden perse 24/7 buiten horen te staan met onbeperkt hooi, zonder ijzers onder de hoeven. En aan de andere kant mensen die het hun paard niet aan willen doen om continu in de blubber te trappen met niet-zelf-gekozen ‘vrienden', stilstaand bij een hooibak en ze liever een paar uurtjes op stal zetten ’s nachts.
Is het niet zo dat als we allemaal het recht hebben om te denken en te voelen wat we zelf willen?

En als we dáár naar luisteren dat we dan wéten dat we doen wat goed is binnen ons kunnen? Zonder te hoeven wijzen wat anderen ‘goed’ of ‘fout' doen (dit blijft immers relatief). Die vrijheid geeft ons zelf de keuze om wel of niet om te gaan met wie we willen omdat dat zo voelt. Wel of niet te eten wat wij willen omdat dat bij je past. Dan kan manipulatie niet eens plaats vinden, omdat er geen twijfel bestaat over je eigen goede intenties. Als we die vrijheid massaal aangrijpen krijgt wellicht ooit zelfs de narcist de kans om zich die regie eigen te maken. Ik hoop het van harte.

Michael van Roon 

Natuurgeneeskundig Energetisch (dier-)Therapeut 

Heb jij te maken (gehad) met narcistische mensen, of manipulatie/ schadend gedrag in het algemeen en ondervind je daar last van? Lees hier meer over wat ik voor je kan doen, of maak meteen een afspraak. Dat kan uiteraard ook met je paard, hond of kat.