Help, een dier heeft een ziel!
In mijn blogs van de afgelopen tijd zoals: Spirituele droom of oud gebouw?, Ben jij interessant genoeg? en Ben jij wel eens ontevreden? deelde ik met jullie op eerlijke en openhartige wijze wat er in mij leeft. Nu is er een fenomeen dat al langer mijn aandacht heeft maar waarover ik mijn mening tot nu toe opgeschort heb en dus nog geen blog aan gewijd heb. Dierenactivisme. Voor mij bereikte het een toppunt toen streakers dit weekeinde het EK van de paardensport verstoorden. Hoe ontevreden je ook bent over de gang van zaken, zo werkt bewustzijn niet.
Dieren hebben net als mensen een ziel, een fysiek lichaam en energie (lees hier eventueel meer over deze begrippen) hoewel ik mij daarvan niet altijd bewust ben geweest. Ik ben opgegroeid met het gemiddeld, gezond, westers dieet waarbij voeding van dierlijke oorsprong een prominent deel inneemt. Tijdens mijn opleiding tot energetisch therapeut werd het mij steeds duidelijker dat dieren ook bewustzijn hebben en begon het één en ander te wringen.
En toen kwam in mijn geval het moment dat ik doorsloeg. Alles waarbij dieren geen vrije wil hebben vond ik per definitie slecht. Dieren verdienen vrijheid, de mogelijkheid natuurlijk gedrag te vertonen en mogen niet uitgebuit worden. Mijn visie was: de dieren die ik behandel die niet het verdiende leven hebben help ik in elk geval binnen hun kaders. Ik stopte met rijden op mijn eigen paard, bood hem keuze vrijheid en wilde alles zo natuurlijk mogelijk. En hoewel er nog steeds dingen gebeuren in de paardensport die ik niet goed kan keuren (maar, waar niet?) kreeg ik steeds meer aanleiding om terug te komen tot de realiteit.
Onze wereld is niet meer ingericht op paarden die de steppe afstruinen. We hebben simpelweg niet genoeg steppe daarvoor en net als mensen veranderen dieren door de jaren heen. Mijn paard heeft onder alle vier zijn hoeven ijzers nodig, wordt diep ongelukkig van 24 uur buiten staan, krijgt het gevoel iets bij te kunnen dragen door onze ritjes in het bos en houdt in de winter lekker soepele gewrichten met een warme deken om.
Hoewel ik heb geprobeerd om het nieuws te blokkeren, omtrent het verstoren van het EK, en gewoon mijn eigen ding te blijven doen raakte het mij. Ik heb mij oprecht afgevraagd; word ik boos omdat er een kern van waarheid in zit? Nee, ik word boos om de incongruentie. Om iets te veranderen in een samenleving is bewustzijn nodig. Het doel van de dierenactivisten in dit geval zou zijn de paardensport beëindigen. En weet je aan wie je dan volledig voorbij gaat? De persoon het paard. Want in mijn werk en mijn omgeving zie en voel ik hoe zij er in staan. Ze willen inderdaad gelijkheid. En dat betekent de mogelijkheid om onderdeel te zijn van de maatschappij. Als we stoppen met rijden op paarden, en ze allemaal in een natuurgebied samen zetten om ‘natuurlijk’ te gaan leven; dan is mijn 26 jaar oude haflinger geen lang leven meer beschoren, hoewel hij als mijn soulmate nog jaren te gaan heeft.
Michael van Roon
Natuurgeneeskundig Energetisch (Dier-) Therapeut
Als energetisch therapeut voor zowel mensen als dieren is het mijn werk, mijn verantwoording, om mijn gevoelsbevindingen te vertalen naar praktische handvatten. Zo ook wanneer ik (sport-)paarden behandel.
Dieren hebben net als mensen een ziel, een fysiek lichaam en energie (lees hier eventueel meer over deze begrippen) hoewel ik mij daarvan niet altijd bewust ben geweest. Ik ben opgegroeid met het gemiddeld, gezond, westers dieet waarbij voeding van dierlijke oorsprong een prominent deel inneemt. Tijdens mijn opleiding tot energetisch therapeut werd het mij steeds duidelijker dat dieren ook bewustzijn hebben en begon het één en ander te wringen.
En toch heeft het schrappen van vlees uit mijn dieet nogal wat tijd in beslag genomen. Waarom?Omdat je al zo lang op een bepaalde manier eet en de link tussen het biefstukje uit de supermarkt en een levende koe er één is die je tot nog toe liever niet legde. En dat maakt het in je hoofd een product, totdat je er dieper over na gaat denken, tot dat je er bewust van wordt.
En toen kwam in mijn geval het moment dat ik doorsloeg. Alles waarbij dieren geen vrije wil hebben vond ik per definitie slecht. Dieren verdienen vrijheid, de mogelijkheid natuurlijk gedrag te vertonen en mogen niet uitgebuit worden. Mijn visie was: de dieren die ik behandel die niet het verdiende leven hebben help ik in elk geval binnen hun kaders. Ik stopte met rijden op mijn eigen paard, bood hem keuze vrijheid en wilde alles zo natuurlijk mogelijk. En hoewel er nog steeds dingen gebeuren in de paardensport die ik niet goed kan keuren (maar, waar niet?) kreeg ik steeds meer aanleiding om terug te komen tot de realiteit.
Onze wereld is niet meer ingericht op paarden die de steppe afstruinen. We hebben simpelweg niet genoeg steppe daarvoor en net als mensen veranderen dieren door de jaren heen. Mijn paard heeft onder alle vier zijn hoeven ijzers nodig, wordt diep ongelukkig van 24 uur buiten staan, krijgt het gevoel iets bij te kunnen dragen door onze ritjes in het bos en houdt in de winter lekker soepele gewrichten met een warme deken om.
Hoewel ik heb geprobeerd om het nieuws te blokkeren, omtrent het verstoren van het EK, en gewoon mijn eigen ding te blijven doen raakte het mij. Ik heb mij oprecht afgevraagd; word ik boos omdat er een kern van waarheid in zit? Nee, ik word boos om de incongruentie. Om iets te veranderen in een samenleving is bewustzijn nodig. Het doel van de dierenactivisten in dit geval zou zijn de paardensport beëindigen. En weet je aan wie je dan volledig voorbij gaat? De persoon het paard. Want in mijn werk en mijn omgeving zie en voel ik hoe zij er in staan. Ze willen inderdaad gelijkheid. En dat betekent de mogelijkheid om onderdeel te zijn van de maatschappij. Als we stoppen met rijden op paarden, en ze allemaal in een natuurgebied samen zetten om ‘natuurlijk’ te gaan leven; dan is mijn 26 jaar oude haflinger geen lang leven meer beschoren, hoewel hij als mijn soulmate nog jaren te gaan heeft.
Ja, lieve mensen, er kan heel veel beter in onze houding richting dieren. Ik heb gemerkt dat ik daarin voorlopig genoeg heb aan mijn eigen groei in bewustzijn, die zoals alles dynamisch is. Maar leg me alsjeblieft geen denkbeelden op door beledigende leuzen op je halfnaakte lichaam te schrijven en ongewild een ander zijn/haar ruimte binnen te dringen. Tegendraads als ik ben zou ik dan bijna weer die biefstuk bestellen.
Michael van Roon
Natuurgeneeskundig Energetisch (Dier-) Therapeut