Antibiotica, corticosteroïden en vaccinaties

Terwijl ik in de wachtruimte zit van de dierenarts voor de jaarlijkse check van mijn hond, krijgt de klant voor mij uitleg van de assistente hoe zij de voorgeschreven antibioticumkuur moet toedienen. Haar hondje heeft ontstoken anaalklieren. De dierenarts heeft ze geleegd en antibiotica voorgeschreven om de ontsteking te lijf te gaan. “Moet het nu echt?” hoor ik de dame zeggen, “Ik heb gehoord dat het troep is, neem het zelf ook liever niet”. De assistente legt haar geduldig uit dat het niet zomaar wordt voorgeschreven en af en toe toch echt nodig is.

Er is tegenwoordig veel aandacht voor antibiotica resistentie, waarmee voorkomen wordt dat er straks niets meer werkt bij een simpele bacteriële infectie. We zien echter ook een andere beweging. Steeds meer mensen zetten hun hakken in het zand voor chemische medicatie zoals corticosteroïden en antibiotica, om nog maar te zwijgen over vaccinaties. Logisch enerzijds, een medicijn heeft altijd (mogelijke) bijwerkingen. Anderzijds moeten we ook niet vergeten waar de ontwikkelingen op dit gebied ons gebracht hebben. In het bovenstaand voorbeeld hoor ik tussen de regels door een andere vraag.

“Hoe kan mijn hond nou ontstoken anaalklieren hebben, ik zorg zo goed voor hem/haar?”

Je kunt nog zo zeker zijn van je zaak, af en toe rijst bij elke dierenliefhebber de gedachte; doe ik het allemaal wel goed? Begrijpelijk. We zijn met zijn allen ingesteld om dieren zakelijk te bekijken, als een wezentje waarin een aantal chemische reacties plaatsvinden wat we ten goede proberen te beïnvloeden door kwalitatieve voeding, bescherming van parasieten/virussen/bacteriën, voldoende beweging en gezelschap. De ene persoon heeft een net iets betere band met zijn dier dan de ander (#statusquo).

We kunnen maar beter duidelijk hierover zijn: als jij je hond, kat of paard in de ogen kijkt, merk je direct dat een dier véél meer is dan dat. Probeer dan nog maar eens te zorgen dat je het niet ‘te menselijk’ benaderd (kan dat eigenlijk?).

Mijn eerste ingeving in de wachtkamer was de volgende: symboliek en energie. Er zijn boeken vol geschreven over de symboliek van gezondheidsklachten. In de regio van de anaalklieren komt dat gemiddeld genomen neer op het loslaten van een schuldgevoel. Lijkt me best de moeite waard om daar eens in te duiken voor jezelf als verzorger van een dier, helemaal als het bijdraagt aan herstel van een dergelijke klacht. Ik houd er persoonlijk van als ik zelf óók iets kan bijdragen. - Wat nu als de symboliek van de klachten van je dier ook iets over jezelf te zeggen hebben? #Jijbentjedier!

En dat brengt me bij het volgende punt energie –I know, modeterm, ander woord voor die rode draad van hoe lekker je je over het algemeen voelt- wat de niet zichtbare tegenhanger is van de chemische zaken in levende wezens. Ja, echt waar, dat wat je niet kunt zien maar alleen kunt voelen (in je hart, maag, buik etc.) heeft invloed op chemische processen en andersom. In de basis is het dus zo dat als je goed voor jouw energie en die van je dier zorgt dat je klachten die je krijgt beter aankunt en/of sneller herstelt. Als je in de basis al lekker in je vel zit, brengt medicatie –wanneer nodig- je minder van de wijs dan wanneer je je al niet lekker voelt. Een goed gevoel versnelt herstel, vermindert bijwerkingen en neemt onnodige zorgen weg.

Maak jij je zorgen over sedatie, antibiotica, corticosteroïden, vaccinaties of andere chemische zaken? Maak ze bespreekbaar met je (dieren)arts, en denk ook aan ondersteuning van jullie energie.

Michael van Roon
Natuurgeneeskundig Energetisch Therapeut

Klik door voor meer informatie over energetische natuurgeneeskunde voor je hond, kat of paard.