Help, een zieke kip!
Sinds een paar maanden word ik ’s ochtends wakker met het zachte getok van drie krielkipjes die bij ons in de tuin zijn komen wonen. Maar wat nu als één van de dames ziek wordt? Wat doe je met een ziek kipje? Naar de dierenarts uiteraard!
In mijn werk kan ik er absoluut niet omheen; dieren hebben bewustzijn. En hoewel het carnisme op mij ook zijn weerslag heeft gehad in mijn jeugd resulteert die bevinding voor mij in een grotendeels plantaardig eetpatroon. Vanuit dit idealisme aan de ene kant en de voorliefde voor een zachtgekookt eitje aan de andere kant ontstond bij mijn partner en mij het idee van het zelf houden van kippen. We kunnen de drie krielkippen de ruimte bieden, zelf goed voor ze zorgen en in ruil daarvoor een verantwoord uitstapje maken van ons plantaardig eten. Maar zeg nu zelf; een kip is geen hond, kat of paard. Of ligt dat stiekem toch anders?
In de tijd dat ik in de reguliere diergeneeskunde werkzaam was kwam er eens een man met een kip op consult. Hij was gehecht aan het diertje en had er een hoop voor over. Er werd met collega’s onderling ietwat lacherig over gedaan, ondanks dat we wisten dat we een vogelspecialist in huis hadden. Maar Bep, Toos en Truus maken mij met terug werkende kracht bewust van een heel andere realiteit. Het zijn net als andere gezelschapsdieren intelligente, leuke dieren waar je wel degelijk een band mee opbouwt.
Toen de kleine Toos deze week met haar veren bol ging zitten en lusteloos voor zich uit begon te staren merkte ik plots dat ik die quasi verbaasde oogopslag die zij tot dan toe telkens had, meteen begon te missen. Ik nam haar mee in de auto naar de dierenartsen praktijk waar dokter Rik een beginnende eileiderontsteking constateerde. Gelukkig was ik op tijd, anders had het een stuk minder goed af kunnen lopen met Toos. Met de nodige rust, ’s nachts op stok in ons warme huis en de juiste medicatie komt ze er waarschijnlijk weer helemaal bovenop.
Terwijl ik terug reed van de dierenarts dacht ik na over hoe mijn perspectief veranderd is de afgelopen jaren. Het bracht me direct tot een toevoeging op mijn theorie van de zoöenergetica. In mijn boek (“Jij bent je dier!”) beschrijf ik wat je af kunt lezen aan de verbinding met je paard, hond of kat. Tijdens lezingen over mijn theorie had ik al meermaals de vraag gekregen wat de verbinding met kippen/vogels in zou kunnen houden. Daarop heb ik nu een antwoord.
Natuurgeneeskundig Energetisch (dier-) Therapeut
In mijn werk kan ik er absoluut niet omheen; dieren hebben bewustzijn. En hoewel het carnisme op mij ook zijn weerslag heeft gehad in mijn jeugd resulteert die bevinding voor mij in een grotendeels plantaardig eetpatroon. Vanuit dit idealisme aan de ene kant en de voorliefde voor een zachtgekookt eitje aan de andere kant ontstond bij mijn partner en mij het idee van het zelf houden van kippen. We kunnen de drie krielkippen de ruimte bieden, zelf goed voor ze zorgen en in ruil daarvoor een verantwoord uitstapje maken van ons plantaardig eten. Maar zeg nu zelf; een kip is geen hond, kat of paard. Of ligt dat stiekem toch anders?
In de tijd dat ik in de reguliere diergeneeskunde werkzaam was kwam er eens een man met een kip op consult. Hij was gehecht aan het diertje en had er een hoop voor over. Er werd met collega’s onderling ietwat lacherig over gedaan, ondanks dat we wisten dat we een vogelspecialist in huis hadden. Maar Bep, Toos en Truus maken mij met terug werkende kracht bewust van een heel andere realiteit. Het zijn net als andere gezelschapsdieren intelligente, leuke dieren waar je wel degelijk een band mee opbouwt.
Toen de kleine Toos deze week met haar veren bol ging zitten en lusteloos voor zich uit begon te staren merkte ik plots dat ik die quasi verbaasde oogopslag die zij tot dan toe telkens had, meteen begon te missen. Ik nam haar mee in de auto naar de dierenartsen praktijk waar dokter Rik een beginnende eileiderontsteking constateerde. Gelukkig was ik op tijd, anders had het een stuk minder goed af kunnen lopen met Toos. Met de nodige rust, ’s nachts op stok in ons warme huis en de juiste medicatie komt ze er waarschijnlijk weer helemaal bovenop.
Terwijl ik terug reed van de dierenarts dacht ik na over hoe mijn perspectief veranderd is de afgelopen jaren. Het bracht me direct tot een toevoeging op mijn theorie van de zoöenergetica. In mijn boek (“Jij bent je dier!”) beschrijf ik wat je af kunt lezen aan de verbinding met je paard, hond of kat. Tijdens lezingen over mijn theorie had ik al meermaals de vraag gekregen wat de verbinding met kippen/vogels in zou kunnen houden. Daarop heb ik nu een antwoord.
Dat je een of meerdere kippen/vogels in je leven accepteert, en hoe je met hen omgaat, zegt iets over je vermogen om je spreekwoordelijke vleugels te spreiden en voorbij je eigen oordelen -en die van anderen- te doen wat jij voelt dat goed is, en daar ook voor te gaan staan.
Ik ben mijn kipjes in elk geval dankbaar dat ze me dat bij willen brengen. En zeg nu zelf, als je Toos zo ziet (foto bovenaan) zou jij toch ook voor haar door het vuur gaan?
Michael van RoonNatuurgeneeskundig Energetisch (dier-) Therapeut