Paarden hebben altijd gelijk

Het was tijd voor een nieuw hoofdstel. Hoewel ik met mijn 28 jarige Haflinger lekker rustig aan doe, vind ik het heerlijk om samen een beetje in beweging te blijven door met hem aan de lange teugel te werken. Verwacht er niet te veel van, we kunnen netjes sturen in stap en draf; en in die laatste gang kan hij best een beetje verzamelen, al zeg ik het zelf. Alles in het bos, het blijft uiteindelijk een Oostenrijkse bomensleper.

Afijn, dat nieuwe hoofdstel. Ik bestelde er eentje in mijn favoriete kleur, bij mijn favoriete webshop. Bijpassende teugels erbij en ‘good to go’ zou je zeggen. Gisteren was het zo ver, we gingen ermee op pad. Vol enthousiasme stapten we het terrein af nadat stalgenoten de nieuwe aanwinst hadden bewonderd. Maar al gauw leek er iets niet pluis, ik hield mijn paardje niet goed bij me, hij draafde telkens aan en al gauw werd hij wat bozig. De reflectie in raam van het huis waar we altijd langs komen toonde voor mijn ondeskundig oog een soort piaffe die aan hysterie grensde. Toen ik ons met man en macht voor twee naderende fietsers weg kon werken besloot ik terug te gaan.

Na zo’n situatie barst er altijd een innerlijke discussie in mij los. Een stuk van mij zegt: “Dit is zielig, nooit meer aan de lange teugel werken!”. Een ander, -vind ik ouderwets- stuk zegt: “Waarom doet hij zo moeilijk?”. Met het grootste gemak gooi ik het uiteindelijk op de grote zwermen muggen die met dit warme weer als paddenstoelen uit de grond schieten.

Vanochtend ging ik uiteraard weer naar stal, nog peinzend over wat er toch gespeeld had. Mijn nieuwsgierig inlevend deel, dat in mijn werk onmisbaar is, won het in dit moment. Ik besloot alles heel rustig na te gaan. Gaf mijn paard eerst wat lekkers, deed uiteraard zijn hele verzorgingsritueel en inspecteerde het nieuwe hoofdstel minutieus. Het enige dat ik kon vinden was dat de neusriem best ietsjes losser kon, voor het mooie. Daar gingen we weer, omstandigheden zo goed als gelijk maar met de hiervoor genoemde kleine aanpassing. Alles was weer als voorheen, we zaten in onze perfecte flow. “Paarden hebben altijd gelijk” voelde ik met mijn hele systeem. En hopelijk luister ik nog sneller in het vervolg.

Fijne dag!

Michael van Roon
Natuurgeneeskundig Energetisch (Dier-)Therapeut