Ben jij interessant genoeg?
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik heb me dat best wel eens afgevraagd. Tijdens mijn opleiding tot therapeut liep ik stage bij één van de ‘grootheden’ in mijn vakgebied die tevens de titel “drs.” voor zijn naam heeft staan. Op de een of andere manier was het keer op keer confronterend dat ik als HBO therapeut niet hetzelfde aanzien dacht te zullen krijgen. En toen ontketende zich een innerlijke strijd tot “interessant zijn”.
Laatst vertelde een collega diertherapeut uit de achterhoek over het fenomeen van “de Strieker”, niet te verwarren met het Engelse woord streaker. De geschiedenis van deze term gaat terug naar de 60’er jaren. Een man die met strijkende bewegingen, met zijn handen, mensen van lichamelijke kwaaltjes afhielp. De beste man had een druk bezochte praktijk en hoewel moeilijk te bevatten door sommigen, viel over de werking ervan niet te twisten. Inmiddels is de papieren rijksdaalder voor een behandeling een contactloze pinbetaling geworden en verlangen wij met zijn allen op de een of andere manier meer “interessante dingen”. Deze week besefte ik dat ik daar volledig in mee ben gegaan, of er mee ben opgegroeid wellicht.
Toen ik net begon met energetische behandelingen deed ik dat vooral voor mijn eigen paard en die van mensen in mijn omgeving. Ik ervoer een behandeling altijd als zo’n soort Matrix moment, ken je die film nog? Die slow motion beweging waar de camera’s omheen draaiden alsof de tijd stil stond? Dat dus. Ik liet mij verwonderen door de uitkomst van een behandeling en dat deed het ook altijd.
Tijdens mijn studie bestudeerden wij namen zoals De Strieker en Croiset. De laatste kan naast handoplegging als grootheid op het gebied van paranormale waarnemingen beschouwd worden. Ergens tussen toen en nu is bij ons alleen de ietwat passieve houding ontstaan van: “Is dat wel bewezen?”. Dat lijkt me een logisch gevolg van de oneindige hoeveelheid aan informatie die we in ons op kunnen nemen. Waar je in de 60’er jaren hooguit kritieken kon verwachten van je partner, kinderen of schoonmoeder; mag je nu de mening van alle 7,5 miljard mensen op deze aardbol mee laten tellen in je afwegingen. Ik ga nu heus niet roepen dat vroeger alles beter was, ik ben immers pas 30, probeer alleen een tijdlijntje vorm te geven van onze hang naar interessant zijn.
Ik denk zelf dat de energetische meetapparaten waarmee ik heb leren werken in de afgelopen jaren -respectievelijk de biotensor en de lecherantenne- een gevolg waren van Striekers aan de ene kant en Is-dat-wel-bewezeners aan de andere kant. Het lijkt wel of het makkelijker (interessanter?) overkomt als je zegt: Ik meet… dan ik voel…. In sommige gevallen creëert dat een grijs gebied tussen wetenschap en energie/spiritualiteit wat foutgevoelig en verwarrend kan zijn. Als ik dan aan de andere kant een artikel lees in welke hoeveelheden de pijnmedicatie “Oxycodon” over de toonbank gaat in Nederland dan denk ik: die Strieker was zo gek nog niet, alleen de werking kunnen we (nog) niet bewijzen.
Waar ik nu naar toe wil met het gevoel van interessant zijn? Eigenlijk is mijn werk niet anders dan dat van de achterhoekse legende. Alleen door de toenemende hang naar interessante dingen voelde ik mij verplicht om meer daarvan toe te voegen aan mijn tools. En nu ik me dat bewust ben ga ik ze eens een tijdje aan de kant leggen, en genieten van die Matrix-momenten.
Nu we de stroom aan informatie een beetje kennen, kunnen we het nieuwe tijdperk gaan gebruiken om te verbinden in plaats van op een eiland interessant te zijn.
Heb jij kwaaltjes? Fysiek, emotioneel of op het niveau van bewustzijn? Overweeg deze oude behandelmethode dan eens als aanvulling.
Natuurgeneeskundig Energetisch (dier-)Therapeut A.K.A. “Strieker”